Giz Der ki! Şiiri - Serpil Çavuşoğlu

Bu gece de sabaha dönecek.
Biliyorum ki,
Daha pek çok gece
Sabaha dönüp insanları seyredecek.
Kinleri, nefretleri, acıları, aşkları, sevgileri;
Esir ettikleri
Ve köle olduklarını doya doya seyredecek.

Gece,
Karanlığın esareti altında
Her bir duyguyu acıyla öğrenerek
Güne devrilecek.

Kendi,
Karanlığa prangalı olduğu halde
"Bendeki ışığı görebilene aşk olsun" diye diye Sessizce çığlıklarını
İnsanoğluna duyurmayı deneyecek.

Ya gündüz!
"Işığıma aldandınız,
Her şeyi gördüğünüzü sandınız,
Karanlıktan farkım yokken,
Adımı aydınlık yaptınız" diyecek.

Ve giz de diyecek ki; :
Her şeyin içindeki çığlık,
Yalnızca duyabilen için,
Oya gibi işlenmiştir.