Gittim Köyüme Şiiri - Osman Kaya Malatya

Arz edeyim efendime beyime,
Eller gibi gülmek benim neyime,
Bugün hayalimde gittim köyüme,
Anılar gönlümü çalmış neyleyim.

Ne söylesem deli gönül hardadır,
Şu âlemde yalnız kalmış dardadır,
Garip bülbül gibi ahu zardadır,
Yüreğim acıyla dolmuş neyleyim.

Geçenleri unutmaya çalıştım,
Baharımda sevda ile buluştum,
Gizli gizli ağlamaya alıştım,
Açmadan güllerim solmuş neyleyim.

Yılların verdiği keder bitmiyor,
Çile izi yüreğimden gitmiyor,
Virane bağımda bülbül ötmüyor,
Ruhum mazilere dalmış neyleyim.

Uzandı geceler uykum gelmiyor,
Yüzlerim gülse de gönlüm gülmüyor,
Bu garip halimi aklım almıyor,
Acılar sırdaşım olmuş neyleyim.

Kış geldi kervanım tutuldu yele,
Dost oyun ediyor ne desem ele,
Gönül feryadımı getirdim dile,
Umudum mahşere kalmış neyleyim.

Mevla ‘ya hamt olsun nimetler dolu,
Bel bağlar geçerim en çetin yolu,
Ezilen fidanın kırılmış dalı,
Derler âşık Kaya ölmüş neyleyim.