“Acıyordu!
Bırakıp giderken, değdiğin yer mi yoksa gözlerim miydi canımı yakan seçemiyordum. Acıyordum işte ve bu senin umurunda değildi. Yoksa…
Yoksa gitmezdin değil mi? ” Dedi adam.
Aklında hep o gece vardı. Yaşlı gözleriyle yalvarıyordu kadın ona.
-“Artık anla beni. Gidiyorum bak! ”
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
