Gittiği yer o kadar güzel ki demek ki ge ...

Gittiği yerde o kadar mutlu ki demek geri dönmedi.
Geri dönmeyi gururuna mı yediremedi?
Dönersem ne söylerim mi diye mi düşünüp vakit kaybetmekte?
Yoksa sevmemeyi mi başardı?
Onca soru ve elimden gelen sadece beklemek.
Unutmuyorum ellerini, gözlerini gülüşünü,
Saçlarını, yemek yapışını, çiçekleri sulayışını...
Ama daha dün gittiğim yeri unutmuştum oysa.
Konu o ise neden hafızam bu kadar iyi?
Ya da yüreğim mi unutmaz oraya mı kazılı her yaşadığımız duygu?
Onca soru cevap yok.
Ne yapmalıyım şimdi?

Gittiği yer o kadar güzel ki ondan geri dönmedi herhal.
Orası cennetken benim yanım cehennemden köşe
Sevmediğin insanın yanında olmak cehennemin dibinde yaşamakla bir değil midir zaten?
Sevdiğinin sevmediğini öğrendiğin an cehennemin dibinde yaşamıyor musundur zaten?
Cehennemi hak eden benmişim.
Peki cennet bensiz güzel mi sevgilim?

Dertlerimizin arasında sevmeyi nasıl başardık birbirimizi?
Sana ne oldu da yanımdaki cehennem acı vermeye başladı?
Ya da sen acı duymana rağmen yanımdaydın da ne oldu?
Ne oldu bu kahrolası dünyada?
Ne oldu da her şeyi arkanda bırakacak kadar
Gerçek sevgiyi istemeyecek kadar
Gerçekten sevdiğini bırakacak kadar cenneti arzular oldun?

Gittiğin yer o kadar güzel ki demek geri dönmedin.
Her güzelliğin bir sonu vardır diye beklemekteyim şimdi.
Cennetinin bahçelerinde sandığın huzur bir gün biter
Cehennemin ateşindeki huzuru özlersin diye beklemekteyim.
Gideni bekliyorum sanıyorlar.
Onlara anlat boş yere beklemekten ne kadar nefret ettiğimi.
Gideni beklemiyorum.
Alzheimer olan senin bana olan sevgini hatırlamanı bekliyorum.
Ya gittiğin yerin ait olmadığın yer olduğunu hatırlarsan diye bekliyorum