Gönlüme dökülen dile gelmiyor Hançerler bilenmiş canım yakıyor Bahtımdan güneşler batmış doğmuyor Gece karanlık ay da firarda sevdadan umudum gitmişte gelmez Bahtı karalı derler, yaşlı gözlere Tebessüm kayıpta yüzümde asılıdır hüzünler İçimde ayyaş gezdim yine bu günde Ayılmaya neden yok baygın saygın gezer dururum Ezmişim ömrümü sabır kaymaklı Tatlansın sunulan gönül ırmakla Güldüren gözler sanki kaldı ırakta gelmiyor gözüme Tebessüm şehridir gezdiğim dağ değil beton yürekli Kalmışım ayazda, donuk buz tutmuş her yanım Çözülsem yok olmaktan gelir efkârım Kalbime dökülen kızgın demirden havın Gündüz neşede gönlüm şişede ruhum endişeden gitmişte gelmez…
Zennehar YılmazKayıt Tarihi : 29.12.2011 00:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!