Gelmeye Görsün Şiiri - Zennehar Yılmaz

Büyüklük yar olmuş yanar gönülde Tanrıyı unutma kalan ömründe Ölüp de gidersin günün birinde Pişmanlık ruhunu delmeye görsün Küçüğüm karınca boyu boyumda Tatmadım dünyayı doyum doyumda Yıkadım içimi kötülük huyundan Pişmanlık ruhumu delmeye görsün Kararmaz gecemin aysız gecesi Dilimden düşmüyor aşkın hecesi Gönül çeşmesi Yüceler yücesi Ruhunu temizler coşmaya görsün Ardımda adımlar koşan biri var Gönüller yastadır giden biri var Kıyamet kopuyor ölen biri var Cenazen musallaya yatmaya görsün Haykırsam dön diye fayda verir mi? Ruhuna bedenin mahkûm olur mu? Dünyaya yeniden geri gelir mi? Bir kere gözün kapaya görsün Büyük sanmış kendini gülden goncadan Açıyor döküyor dalın durmadan Ebedi kalmıyor günün doğmadan Hele ki ecelin bir kere gelmeye görsün