Gitmelerin Öğrettiği Aşk Şiiri - Doğan Ç ...

Bazen bir veda,
Bin merhabanın hatırasıdır…
Giderken bıraktığın gölgen hâlâ kapımda,
Ve ben her gün sen geliyormuşsun gibi
Ayakkabılarımı giyip seni karşılıyorum.

Sen gittin.
Ama ayrılık bir son olmadı bize…
Çünkü bazı gidişler,
Kalpte kalmaya yeminli olur.

Ben seni hâlâ oradaymışsın gibi özlüyorum,
Hatta buradaymışsın gibi susuyorum,
Ve bazen öyle içten anıyorum ki adını
Rüzgâr bile fısıldıyor kulağıma:
“Bir sevda kolay unutulmaz…”

Ayrılığın kalbinde aşk var.
Hem de ne aşk…
Her gece gözyaşıyla yeniden yazdığım
İsmini silemediğim bir kader…

Sen giderken almadın beni,
Ama bıraktığın şey senden daha büyüktü:
Benliğimin ta kendisi…

Senin yokluğunla konuşmayı öğrendim ben,
Boş bir sandalye ne anlatırsa
O oldum işte
Sana dönük, sana suskun
Ama hep seni anlatan…

Gitmeler öğretti bana
Sevmenin sadece yanında olmak değil,
Uzakta bile olsa
Aynı göğe bakarak dua etmekmiş.

Aşkı bir tebessümle büyüttüm,
Ama ayrılıkla büyümesini izledim.
Senin olmadığın her günde,
Daha da çok sevdim seni…

Kimi zaman
Bir çay bardağında aradım gözlerini
Kimi zaman
Bir şarkının nakaratında unuttum yalnızlığımı
Ama en çok
Kendimde buldum seni
Çünkü sen bende bir yara değil,
Bütün bir ömürdün…

Ayrılık sadece uzaklık değilmiş,
Bazen aynı şehirde bile kaybolurmuş insan
Seninle yaşadığımız anlar,
Bir zamanlar cennetti
Ama şimdi cehennemlik hatıralar gibi yakıyor içimi…

Sen sustun ya,
Ben o günden beri
Bütün suskunlukların tercümanıyım
Kalbim senin yokluğunu
Bir marş gibi ezberledi,
Ve ben her mısrada seni yeniden çağırdım:

Dönmesen de olur,
Ama bildiğin bir şey olsun:
Ben seni hâlâ oradaymışsın gibi seviyorum…

Ayrılığın kalbinde aşk var,
Çünkü gerçek aşk bitmiyor
Gitmekle silinmiyor,
Günler geçse de
Bir yudum umutla yaşanıyor…