Gidiyorum İşte Göz Yaşlarıyla

Niye bu kadar kalabalık burası?
Herkes neden ağlıyor?
Bu tabut,bu tabutta ne?

- Anlamıyorum.

İlk defa huzurluyum bu kadar,neden kimse farkında değil?
O resim,annemin sarıldığı resim benim değil mi?
Evet benim,evet benim resmim.

Öldüm mü ben yoksa? bitti mi çektiğim acılar.
Daha fazla üzemeyecek mi kimse beni?
Sesimi duysalarda ağlamasınlar ölen bedenim için.
Aslında ben öleli çok oldu da anlamadılar hiç.

Sevenim de çokmuş,nasılda yalnız hissediyordum kendimi.
Ağlayacak bir omuz bulamazken,şimdi herkes benim için ağlıyor.

- Çok tuhaf !

İnsanlar neden kaybettiğinde anlar sevdiklerinin kıymetini.
Aslında bu pişmanlığı iyi bilirim,
Benimde çok kaybım oldu bu hayatta.

AMA BU KEZ KAYBEDEN DEĞİL, KAYBEDİLENİM.

Hani bazen gitmek gerekir derler ya, işte gidiyorum gözyaşlarıyla.
Sevgisi yüreğimde toprağa gömülüyorum.