Gidiyorken Ötelere Şiiri - Abdullah Toroslu

Gidiyorsun öbür yana, dağdan akan su misali
Kabir denen o çukura, gireceksin bir gün nefis
Verdimse de ikaz için, sana kaç kez bu misali
Dinlemedin beni asla, çünkü seni kandırdı his

Yaşça küçük nice dostun, göçtü arzdan birer, birer
Gördün basit sebeplerle, etti onlar terk-i diyar
Malum emir geldiğinde, yokken karşı çıkan bir er
Zannetme ki şu fani han, yalnız sana olacak yar

Tek bir misal yetiyorken, akl-ı selim olan kula
Yaşadığın onca örnek, az mı geldi ibret için?
Bir ihtarla nice zatlar, gelirlerken derhal yola
Binler ihtar ve irşatlar, döndürmüyor seni niçin?

Kimse yoldan çıkaranlar, derhal tavır koy onlara!
Zira seni dinden eden, dostun değil düşmanındır!
Şu dehşetli sınavında, geliyorken sen sonlara;
Amel diye övündüğün, bil ki yalnız boş zannındır!

Gidiyorken ötelere, bir yokuştan iner gibi;
Neden hala bet şeylerle, oluyorsun meşgul nefsim?
Binmek varken eceline, bir Burağa biner gibi;
Niçin uyup kör şeytana, oluyorsun boş kul nefsim?

Son pişmanlık faydasızdır, biliyorsun her hal bunu?
Vakti geçen nedametin, olmaz inse bir yararı!
Bilmiyorsan koy kafana, ömür varken derhal şunu!
Ecel başı koparmadan, bir an önce ver kararı!

Abdullah Toroslu
05.04.2014-İzmir