Gidiyor İnsan Şiiri - Abbas Paksoy

Gidiyor İnsan
Her sabahında, her akşamında,
Her nefesinde, her adımında,
Her gülüşünde, her bakışında,
Ölüme gidiyor, insanlar.

İçi ağlasa da, gülse de.
Asla sevmese de, sevse de.
Sevip de, bağrını dövse de.
Ölüme gidiyor, insanlar.

Çaresiz, bir derde düşse de.
Mevla’sına kızıp, küsse de.
Sevdiği, kalbini üzse de.
Ölüme gidiyor, insanlar.

Azrail’de, yavaşça kokluyor.
İnsan, artık şöyle tekliyor.
Kara toprak, onu bekliyor.
Ölüme gidiyor, insanlar.

Salından, topluca tutmuşlar.
Paksoy’u, çukura atmışlar.
Yalınız koyup da, gitmişler.
Ölüme gidiyor, insanlar.