Gidiyor Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

GİDİYOR
Istırap otağı, elemin piri,
Âleme rest'ini çekti gidiyor.
Yüreği yaralı meczubun biri,
Saçına akları ekti gidiyor,

Elli iki sene, ayakta durdu,
Nice düşler gördü, hayaller kurdu,
Canım dedikleri bağrından vurdu,
Yavru ceylan gibi sekti gidiyor.

Hicranla geçirdi gençlik yaşını,
Ümidi yıkıldı, eğdi başını,
Kendi elleriyle mezar taşını,
Yaptırıp, mezraya dikti gidiyor.

Çift yakası bir araya gelmedi,
Bir gün olsun şans yüzüne gülmedi,
Akan gözyaşını kimse silmedi,
Kadere boynunu büktü gidiyor.

Hakkın yarattığı garip bir kuldu,
Tomurcuk gülleri açmadan soldu,
Benizi sarardı, gözleri doldu,
Ellibeş yaşında çöktü gidiyor.

Samyeli seherde tersinden esti,
Kökünü kuruttu, dalını kesti,
Müçtehit kul gibi hayata küstü,
Solan yaprağını döktü gidiyor.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi