Gidişine Anlam Veremedim Şiiri - Ozan Efe

o günlerden armağanım
dudağından balın tadın
ayrılıktan mı yağanım
budağından alın yadın

gidişine anlam veremeden
avuşlarımda kaldı yalnızlığım
hıçkırığımı koyuverince
gözlerim seyirci
damla düşürse şaşırtır
çarpınadursun kırlangıç çığlıkları
duvara vurur yankılarını
nem kokularınla
kavurur ciğerden
ölüm kokusu gelir burnuma

düşündü bu gerçek sinde
kavak yellerden esinde
mutluluğunda kesinde
sadağından mı miadın

gölgesini kurtarınca kaldırımdan
katran karası gecenin içinde
dal orta giderken
düşlerinde dolunca
yanına varmayı unutma
zıvanasından çıkalı beri
dolaştığın yerlerde
ayağında karasuyu
çoban kavalında duydum
ayrılığın bu denli koyduğunu

yastığımda ökse durur başım
soluğun enseme vurmayacak
dolacak yeniden
günden kopuşuyla gece
sus konuşma ardımdan
süremler dağılacak yeniden
gözlerin dolusu boşan
yüreğin dolusu sevgin
bir bardak soğuk su
ciğerinden dağlanmada

saçında tüy yumuşakça
yüzden dolan ışık akça
sözlerinde gül sıcakça
odağından yalın kadın

ya ben gideceğim önünden
ya sen geçeceksin önümden
kim bilir ikimiz de gidebiliriz
el ele tutuşup
elveda bile demeden
uzak değil ki gideceğin yer
bir koşuluk yer
kara servilerin dibinde
bir öbeklik serince
öykülerden uzun ve derince

ozan efem gözyaşımda
sevdiğimse sin taşımda
düş olsaydı git başımda
ayrılık mıydı sor adın

270212denizligülcebuluşma