Kimi minik, kimi ihtiyar
Tutmaya çalıştığın o eller benim,
Ansızın çıktığım yol
Dönmek değil varmak için,
Gönül koymak yok
Uzandığımda tutabilseydin eğer,
Pul pul dökülen duvarlarıma inat
Yokluğuna düşmezdim bu kadar,
Aldanma halime bakıp, üşümüyor ruhum
Yanarcasına bu soğukta, bunca alevli
Kanatlandı ruhum, feryadım sessiz,
Hâlâ güzel tozlanmış bedenim
Sokak sokak gezinir enkazlar altında,
Bir ses duymayı bekler de gönül
Binbir derinliğine gömülmüş sessizliğin
Nice hayaller bıraktım ardımda,
Nice gözyaşına adımı verdim,
Çaresizce geride kaldı gözlerim
Tutamadık, tutunamadık
Bir buruk sevdamız kaldı...
Kayıt Tarihi : 24.9.2023 18:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Depremde kaybettiğimiz insanlarımızın dilinden, geride kalanlara sessiz bir mektupcasına. Gidenlerin gözünden geriye bakınca neler görülebilir bilmiyoruz ama gönlümüze düşenler böyle oldu. Şiirin seslendirilmiş hali de YouTube kanalımızda yayındadır. https://youtube.com/watch?v=mwvsnl0_n2E&t=40s
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!