Her şey, seninle başlayan o güzel hatıraların eseri.
Bilemezdim, sensizliğin gürültülü gelişini;
Hatırımda kalan tüm güzellikleri,
Bir gidişinle alıp götürdün, sevgilim.
Derler ki, bu hissettiğin aşktır.
Bana kalsa, çıkmazdır.
Duymaz mısın içimde yankılanan haykırışları?
Bana derler, bu hissettiğin zulüm aşktır.
Hissedemem diyordum,
Bir daha aynılarını yaşamam diyordum.
Hissediyor musun şimdi hissettiklerimi?
Bana hissettirme, güzel sandığım tüm çirkinliklerini.
Sen ki, dünyamın en güzel kızı,
Beni aldın, götürdün bütün güzelliklerden.
Ben sandım ki, tüm güzellikler senindir,
Ama sen, en güzelinden öldürdün beni.
Hiç mi niyetlenmedin o güzelliklere?
Ben her şeyimi vermek istedim, senin her güzelliğine.
Hiç mi sevmedin beni?
Ben hiç doyamadım seni sevmeye...
Kayıt Tarihi : 6.1.2025 17:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir zamanlar her şeyini sevdiği bir kadın vardı. O kadın, gülüşüyle dünyasını aydınlatmış, gidişiyle karanlık bir boşluk bırakmıştı. Adam, kalbinin derinliklerinde ona verdiği sevgiyi taşıyor, ama onun hiç tam anlamıyla sevmediğini bilmenin ağırlığını yaşıyordu. Geriye sadece, hem aşkı hem de acıyı yazdığı dizeler kalmıştı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!