Gibi Şiiri - Mücella Pakdemir

Şavkı gözümü aldı, ardından gök yarıldı
Sineme düştü yârim, Ülker’den kaymış gibi
Bin yıllık özlem ile “Aşkım! ” deyip sarıldı
Uzunca bir uykudan sıçrayıp aymış gibi

Dedi “Zühre’de hazır inci, mercan sarayım
İçinde ta ezelden kutsî yanan çırayım
Ellerim ellerinde kapısına varayım
Ebediyete kadar huzura doymuş gibi”

Şaşkınlığım evrene kandil diye asılsa
Adlarımız yan yana bezeklerle yazılsa
İtiraz ne kelime, teslim aldı nasılsa
Besbelli kaçırmayı fikrine koymuş gibi

Yıldızlar sökün etti, gözün kırpan kırpana
En görkemli hasat bu, can gönüllü tırpana
Ey kalbim! Kanadını arzu ile çırp ona
Bekliyor gözesinde pirûpak suymuş gibi

Ölümsüzlükten mâdâ dertlerimin devası
Vuslatım kulun değil, Yaradan’ın revası
Kalmadı yüreğimin gayrisinden hevâsı
O da benim dışımda her şeyden caymış gibi
Bu aşk hikâyesini kâinat duymuş gibi