Gezgin Gibiyim Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

GEZGİN GİBİYİM

Nasıl olduğumu sormayın benim,
Ruhum daralıyor, süzgün gibiyim
Attı betim, benzim, sarardı tenim,
Aylarca yas tutmuş üzgün gibiyim.

Bedenen diriydim evvelimirde,
Kuvvetim yok idi dövme demirde,
Dirliğim bozuldu durduğum yerde,
Dizlerinin bağı çözgün gibiyim.

Hüzne esir etti kaderim beni,
Sarıp sarmaladı koca bedeni,
Gün gün etkiledi kederim teni,
Elemle barışık özgün gibiyim.

Yıllar oldu ben bu derde düşeli,
Ömrümü tüketti eli meşeli,
Elem çektim olamadım neşeli,
Yaşamı unutmuş bezgin gibiyim.

Nasırlı elleri, tabanı yarık,
Gözü kan çanağı, yüreği kırık,
Elinde asası, ayakta çarık,
Yıllarca toz yutmuş gezgin gibiyim.

Müçtehit'im verilmedi berat'ım,
Böyle imiş benim mukadderatım,
Günden güne artar teessüratım
Kol kanadı kırık ezgin gibiyim.

Sözlük:
Evvelimir: ilk önce
Mukadderat: yazgı, kader
Teessurat: üzüntü

İsmet Murat (müçtehit)
Halk Şairi