Geride Kalanlar Şiiri - Huseyin Bal

Silah sesleriyle kavrulmuş şehrin,
açlık kokan sokaklarını gezdim.
Ağzını açmış çocuk oluğa yağmur içmek için.
Ana-baba tanımıyor kimse,
can derdinde kaçarken.
Gülmeyi unutmuş dudaklar,
kan kusarken.
Bir çocuk titrek-titrek ağlıyor,
tutunacak el ararken.
Akşamın kızıllığında mutluluk kayboluyor.
Talan olmuş evlerden geriye,
kimi ölü kimi yaralı kalmış topluluk.
Kiminde kol yok kiminde bacak,
ölü bedenler toprak arıyor yatacak.
Biliyor kalanlar;
Vakit var daha savaşacak.
Düşünüyorum.
Düşünüyoruz.
Hak ne zaman yerini bulacak!