Ben her çaresiz kaldığımda yüreğine sığınırdım
Dertlerimi, kederimi Unuttuğum tek yer sinendi
Ne çok severdim dizlerinde hayaller kurmayı
Sen saçlarımı okşarken, ruhum dinlenirdi gözlerinde
Yeryüzünde kimse kalmazdı sanki, biz yanyanayken
Avuçlarını koklardım saatlerce, cennetim olurdu kokun
Huzuru bulurdum sesinin tınısında, dalardım hayellere
Unuturdum tüm dünyayı, sen yanımdayken
Bak çay demledim sana, karanfil kokulu
Çok seversin bilirim sevdiğim
Biraz sohbet eder, birazda şiirler okurduk birbirimize
Sana şiirler okurken, papatyam diye severdin sen beni
Ben senin papatyan, sende benim petrikor kokulu yarimdin
Bırakıp gittin de, söyle mutlumusun şimdi
Değdi mi ? Gerçekten bunca yaşanmışlıkları
Yok sayıp terk edip gittiğine Değdi mi ? Zalim Değdi mi ?
Sildin mi hafızandan bütün anılarımızı ?
Unuttun mu ? Gerçekten Kokumu
Geceleri uyuyormusun ? Vicdanın rahat mı ?
Gözlerin Hiç mi dolmuyor ? Şarkımızı duyunca
Değdi mi Gerçekten Değdi mi gittiğine ?
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 14:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!