Bazı anlar vardır, aklın durduğu, cismin kaybolduğu, ruhun yükseldiği…
İşte böyle bir tefekkür ile yolculuk başlar arşa doğru…
İnsan varoluşunu tahayyül ettiği vakit, sorular sorar zihni, adım adım…
Bazı sorular maveraya açılan cevaplar taşır, bazıları ise ‘ikra’ kadar sır dolu…
Kendine topraktan rahmet yağdığını bilen Âdem’in…
Bir gözü yerde kalır, diğer gözü arşta…
Ayağı yere basar, avuçları ise yedi kat semaya…
Ne zordur, münzevi zihnin sorduğu sorular…
Kalabalıklar içinde güvenlidir zihin, tek kaldığında ise zavallı-aciz…
İşte o anları yaşarken insan, zihnine-gönlüne arkadaş edinir Hak’kı…
Öyle kut’lu bir sırdaş, öyle sırlı bir arkadaş bulur kendisine…
O an anlar ki; bütün her şey yalan, sadece Hak’tır gerçek olan…
Kayıt Tarihi : 8.10.2024 00:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!