Gerçek Miraç Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Miraç; ubudiyetin (kulluğun) mümessili ile rububiyyetin sahibi, sultanı yüce Allah (cc) arasında geçen yüz yüze görüşmenin adıdır.

Kainat büyük bir insan, insan da küçük bir kainat olduğundan dolayı, insan üstünde kainattaki her şeyden bir numune taşımaktadır.
Bir karınca bal üretemez, bir arı süt veremez. Bir koyun yumurta yapamaz. Programlandıkları halin dışına eğitim ve öğretimle dahi olsa çıkamaz. Oysa insanoğlu karınca gibi çalışır, kuş gibi uçar, balık gibi yüzebilir. İnsan bu ve benzeri birçok fiziksel ve ruhsal hünerleri varlığında cem eden kendini geliştirebilen tek varlıktır. Bütün bunları zekâsını ve iradesini kullanarak terakki edebilir melekleri de geçebilir. Aksi yönde kullanıp hayvandan daha aşağılara da düşebilir.

Bütün bunların ışığında diyebiliriz ki Efendimiz (sav) karıncasından arısına, kuşundan balığına, atından ineğine, atomundan hücresine, yıldızlarından galaksilere bütün alemlerin yüce yaratıcısına olan ubudiyetlerini, kulluklarını yüce Mevla'mıza sunmuştur.

Arının namazı bal yapmaktır, kanaryanın namazı baharı şen yapmaktır. Elmanın namazı elma vermektir. Atomun çevresindeki elektronların görevi güneş etrafında dönen gezegenler gibi dönmektir
Onların da her birisi Allah'ın binler isimlerinden bir ya da birkaç ismine mazhardırlar. Ve varlıkları süresince bu ismi ya da isimleri zikrederler. İşte Efendimiz (sav) varlığın halifesi insanoğlunun en şereflisi olarak, önce Kudüs'e gider. Oradaki peygamberlerin ve ümmetlerinin ubudiyetlerini alır, daha sonra semadaki peygamberleri tek tek ziyaret eder ve onların zamanındaki peygamberlerin ve ümmetlerinin ubudiyetini de alır, en sonunda Cebrail'den bütün meleklerin ubudiyetini alır. Cenab-ı Mevla'mızın huzuruna varır. Takdim eder. Bu Efendimiz'in (sav) mirasıdır. Bizlerin miracı da namazdır.

"Namaz mü'minin miracıdır." Mümin de namazında yaşarken irtibata geçtiği her şeyin; içtiği sütü veren koyunun, yediği yumurtayı veren tavuğun, giydiği elbiseyi veren pamuğun, soluduğu havanın içtiği suyun, dinlediği bahar şarkısının, ila ahir, ubudiyetlerini alır ve kıldığı namazda kendinin ve kendine emanet bu ubudiyetleri kıldığı namazla rabbine sunar. O yüzden namaz kılmayan bir insan kulluklarını eksiksiz yapan, bu yaşamsal ihtiyaçlarını sunan her şeyin hakkına girmiş olur. Dolayısı ile her namaz bu miraç şuuruyla kılınmalı, asla ihmal edilmemeli.

Herkese gerçek manada ifa edilen miraçlar dilerim.