Yaşlıydı gözlerim,
Gördün mü baba? ...
Görseydin, anlasaydın ağladığımı
Gelir miydin?
Açar mıydın kollarını?
Küçük bir çocuk gibi,
Okşar mıydın saçlarımı?
Bak baba! ..
Hüznün içinde büyüdüm artık.
Hayatı doğurdum! Ölümü düşünürken.
Sanki saflığını tükettim yüreğimin
Üretirken gerçek gibi döküntüleri....
Kayıt Tarihi : 19.4.2006 10:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayatı doğurdum! Ölümü düşünürken.
Sanki saflığını tükettim yüreğimin
Üretirken gerçek gibi döküntüleri....' hayatı ölüme rağmen üretmeye devam etmek...aslında hayatın kendine bir sadakattir..İnsan neleri kaybetmiyorki kendinden neleri üretmeye devam ederken...güzel bir tespit yapmışsınız....kutlarım
TÜM YORUMLAR (1)