Gene Ben Şiiri - Ercüment Uçarı

şimdi yazların o eski doruğundan
bir gül açacaktır ıslak denizlerden bu yana
benim ellerimi berberler kesiyor
saçlarımdan önce
ben hep kavgaya hazırlanan o eski çocuğum
şiirimi eskitmeden
çağlardan gelen bir korkuyu duyarak
eşkıya ateşlerini seviyorum
bir yalnızlık uykusuz gecelerde
eski şaraplardan bana gelen
dağlardan ovalara inen bir ırmak gibi
hangi güneş bu kendini öldüren
ne kadar çok yeniledim kendimi
kaç kez yorgundum kentler kadar
bir sevgi diyorum bir sevgi
gözlerin bittiği yerde başlar
durup saçlarımı yeniliyorum
gözlerim üşüyor apaçık olmaktan