gemileri izlemek uzaktan
irili ufaklı, küf renkliler
geceleri bütün ışıkları yanar
dağ başlarında türbe gibiler
biraz önce ayrıldı limandan biri
ne tanırım
ne de görmüşlüğüm var yakından
peki ama bunca hüzün neden
ne giden benim, ne de beklenen
nedendir bu melankoli
ufukta gün batımı zamanı
birazdan yakamozlar üşüşür denize
yine yıldızlar ve ben kalırız birbaşımıza
mutfak tezgahında kızıl bir saksı durur
sabah akşam içindeki fesleğenini okşayacak bir el uzamasını umut eder
işte böyledir çok katlı lüks hapishaneler
çiçekler bile kendini yürekten sevecek olanı bekler.
24.07.2015-mersin
Kayıt Tarihi : 24.7.2015 23:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!