Gemi Limanda Şiiri - Nuran Talyak

Hazzın doruğundaki ince acı kavururken bedenini
Gecesi kara, gündüzü uzaktı geleceğine,
Dokuz ay beklenen bebek doğdu.
Gemi, limana girdi.

Kimsesiz rüyalarda gürültü hasretiyle aranırken ücralarımda
Tuttun ellerimden
Derin gizlerimi aldın dost sohbetlerinde
Yüreğimden öptün sevinç diyarlarında
Dost olduk.

Kızıldı tan alaca soğuk
Elma ağaçlarının yapraklarıyla oynaştaydı kökleri
Ve
Gökyüzü yarıldı
Güneş doğdu maviden.
Uzandı kollar, uçurum gözlü köprülerde
Uzak köylerde, peynir kokulu odalarda
Loş dumanlı köhne dudaklarda köpüklü sözler yayıldı
Ve
O uzun,o kısa,o acı, o muhteşem
Sözler döküldü kaç kere
Seni seviyorum.
Aşklara aşıklara şahit olduk mahmur gözlerle

Yirmi yıllık evliliğin bıkkınlarındaydın
Yalnız, yastık altı gözyaşlarını özledin
O yüce mutsuzluğun zirvesinde umudun
Yağmur yağıyordu yüreğimde
İsyan bakışların ellerimden damlıyordu.
Gölleştim.Sular içinde sırılsıklam…
Gittim.
Günlerdir biriken öfkeni gözlüyordum sessizce
Derin okyanus ortasında
Yelkenli biriktirdikçe dip yosunlarını
Ben ne zaman patlayacak beklentisiyle
Vicdan azabı sokaklarında geziniyordum
Bu gece ellerimi
Öyle askıda Gözlerimi ufukta bıraktın
Nihayet söküldü öfkenin iplikleri
Döküldü sağlam diye avunduğum binalarım
Bu dostluk bitti dedin.
Gittin.

Okyanustu yüreğim
Gözlerime uyku sığmazdı
Genç, delidoluydum.
Tükenmez enerjimle yıkarken dostluklarımı
Yeni binamı kurma çabalarında.
Aynaya bakmayı ihmal etmişim
İlk bel ağrımda fark ettim seni
Kır saçlımı, özümü
Orta yaş köprüleri kuruldu.

Bekliyorum, o günü şimdi
Çam dallarının köke değmeyi beklediği gibi
Bu gün çöller ıslandı.
Gemi limana girdi.