Her gün bir gemi kalkar yüreğimden;
Ayrılık kapımızı çaldı, uzaklar çağırıyor.
Aşılmaz dalgalar, uzak diyarlar benim;
Ne zaman düşse gözlerin gözlerime, hıçkıra hıçkıra ağlıyor.
Çoktan alabora olup karaya vurmuşum;
Limanını bilememezlik kahrediyor beni.
Canım yanıyor, kırık dökük bir sandal gibiyim;
Bu yaralanış, bu bıçak yarası da bitirmiyor hasretini.
En uzak nerede, her şeyi unutturacak rıhtım?
Sen, üstünden geçen zamanlara inat, en eski hüznüm.
Avuç içlerinden kulağıma fısıldayan sisli bir deniz;
Sahiller de görünmüyor, söndürmüş ışıklarını öldüğüm.
Kayıt Tarihi : 20.2.2025 14:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Sevda, ayrılığın yüreğe bıraktığı her yara ve dalga gibi çırpınan gözyaşlarında gizlidir; uzaklar ne kadar çağırsa da, kalp her zaman evine döner."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!