GELSEYDİN SEN
Gelseydin ey sevgili
Gelseydin bu bakan gözlerime
Demlenseydin çay gibi seni yüreğime
Yüreğimde uyuturdum seni
Gelseydin yüreğime
Emzirirdim seni anne şefkati ile
Gelseydin yüreğimde
Ninniler söylerdim bir bülbül edası ile
Gelseydin yüreğime sen
Elime batan canımı yakan dikenler gül olurdu avuçlarıma
Sen gelseydin yıldızlar ağlardı boyun bükerdi ardından bakardı
Gelseydin sen efsunlu sular donardı efsun olurdun bakışlarım da
Gelseydin sen çekilmeyen dertler çekilirdi
Acılarım diner açardı yaprak yaprak olurdu goncalar gül
Dar ağacında sallanan düşlerim gülüşlerim gülerdi
Ölümün sancısı sarmazdı bedenimi
Gelseydin sen ey sevgili
İlk doğan güneşte sunardım sevgilerin en kutsalını sana
Deniz olur yalnız sana dalgalanırdım
Bulut olur yalnız sana yağardım
Rüzgar olur yalnız sana ezerdim
Gelseydin sen ey sevgili
Kurumuş bedenim can bulurdu
Küf tutan umutlarımın çarkı dönerdi
Ayaklarımdan kan sıçrayana kadar koşardım
Gelseydin sen ey sevgili
Gelseydin sen ey sevgili
Gecede doğan burçak burçak gün olurdum
Çölde şırıl şırıl yağan kar olurdum
Yollarda çığlıklarla gülen çocuk olurdum
Koşardım koşardım ey sevgili sana
Gelseydin sen ey sevgili
Şiir olmazdım
Gelseydin sen ey sevgili
Satırlarda durmazdım karşında
Gelseydin sen ey sevgili
Ben ölerek ölüm olmazdım SEVGİLİ
DÜŞGÖZLÜ…
07/10/20006 08:02
Kayıt Tarihi : 14.10.2006 19:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!