Gelmez Olaydum Şiiri - Kadir Tekçe

o gün bir hal oldi bu dertli başa
keşke mahlesinden geçmaz olaydum
gözlerim tağuldi o kalem kaşa
keşke cemaline bağmaz olaydum.

o bena bağtuğça benda haz ettum.
bazi bazi kaş altundan göz ettüm
“gel danuşağ” dedi, serimden geçtüm
keşke heç belıni sarmaz olaydum.

az dolaştuk, azda meşkden konuştuğ.
yerdemi, bilmiyerim, gökdemi uçtuğ
zanki ikimizde cenneta düştuğ,
keşke heç karşıma çıkmaz olaydi.

bir zaman konuştuğ, bir zaman coştuğ.
konuştukça, ceddimize karuşduğ.
baci, kardaş, tahlukata aluştuğ,
keşke soyun sopun sormaz olaydum.

hayli zaman gezduğ punğar başuna,
bekarluğda vurdi artuğ başuma
derken dayilari çığdi karşuma,
keşke ben o sözi vermaz olaydum.
………………………………………………….
bir ana, bir ağa, binduğ faytona
bir çiçek, bir şeker, birde kolonya,
ağur ağur gelduğ konağ başuna
keşke o avludan girmaz olaydum.

kapide gördiya, aklun şaşurdi
elündeki su tasuni düşürdi…
cezveyi doldurdi, kayfe büşürdi
keşke kayfesinden içmaz olaydum.

hoşi beşi derken, saadede gelduğ,
emir kavil deduğ, rızasun alduğ,
iş beninen, o’nun kavline kaldi,
keşke “he istiyerim” demaz olaydum.

şerbetler içüldi, başlar bağlandi.
nişan dügün derken, cepler boşaldi
kıli kırk yarmanun zamani geldi,
lakabum “cimri”ye çığmaz oladi.

gitti eli açuğ; geldi pinti, geç
alduğum bir kuzi, bena oldi koç
iflahum kesildi, anam ağladi,
duvağda hayır var” demaz olaydum.

herkes mutli, bir ben, suratum asuğ.
nasul güleydümki, omuzum basuğ.
onurum elvermiyer, halum arz edim,
keşke o salona girmaz olaydum.
tebrikler, mesajlar bir bir oğundi,
eş dost oynadıkça, kurtları döküldü,
takılar gelince de, yüzüm azıcık güldü,
salocuda anamı sormaz olaydı.

takılar, hediyeler, masrafa çıktı,
“gelinliği vermem” diyenle biraz hır çıktı,
neyseki mantığı, nefsine baskın çıktı,
cebimde rüzgarlar esmez olaydı.

eve geldik, “ooh beee” çekip oturdum,
“bu dertden’ de yüz akıyla kurtuldum”
meğer meşekata yeni başladım,
“bundan sonrası, neki” demez olaydım.

evliliğe besmeleyle başladık,
bir “elhemi”, üç “gulhiyi” okuduk,
iki rekat namazıda tez kıldık,
kendimi cennet’de sanmaz olaydım.

çabuk geldi geçti “cicim ayları”,
af buyur aymı dedik, “cicim günleri”
biraz erken soldu sevda gülleri,
“gülümü soldurmam” demez olaydım.

onunla bir olduk, yola çıkarken,
aklımca “vız gelirdi, bize taş diken”
neyleyim inandım, “seviyerim” derken,
beni sevdiğine kanmaz olaydım.

ev haline biraz hızlı başladık.
bazen övdüğümüzü, bazen taşladık,
anamı, karıyı, beni, bir kazanda haşladık.
üçümüz bir evde kalmaz olaydık.

anam ister “eski tezgahta kalim”,
“gelini yanıma çırağım alim”
gelini sorarsan, ondanda zalim,
keşke ben arada kalmaz olaydım.

anadır atılmaz, namus satılmaz,
deve kuşu olmaylada, dertden kaçılmaz,
bu dertlerde ömür boyu çekilmez,
“anam gitsin, derdim bitsin” demez olaydım.

anam gitti, kaldık ediylei büdü.
huzur kiim, biz kim, olmuşki “cudi”
ha gayret de gayret, erişeyim dedim,
cüdi’yi birtane sanma olaydım.

kazandık, şükrettik, baktıkki “olmir,”
“el evinde, kiralarda, yaşanmir”
“bir mayışlada inşaata girilmir”
“keşke ben bu b…ğu, yemez olaydım.”

evlenenle, ev yapana, yardım eder yaradan.
gel gelelim;
gergisiz çıktı, bu ok bu yaydan,
menzile gideriken, zamandırki, geçti aradan,
“gergiziz yayı” ben çekmez olaydım.

“inşaat’tır, başlar, biter” demeyin.
desteğiniz yok ise, pilan, proje çizmeyin,
“hasan dağına’da,” yalınızken gitmeyin
bir başıma “hızar’ı” ben çekmez olaydım.
………………………………………………………………………………
kızları’da zor zanaat büyüttük
zor’da olsa, “oof” demeden okuttuk
duvağıyla, yuvasından uçurttuk
uzak diyarlara vermez olaydım.

irağa vermezdim, karıya uydum,
“eydür herif” diyen lafına doydum,
dizimin dibinde tutmasını bende bilirdim;
“gızıma layığmidür? ...” diye sormaz olaydım.

okumuş, gün görmüş, halinden belli,
makam, mevki dersen, “işi temelli”
soyunu sorarsan “paşa dedeli”
“pekde soylu imiş” demez olaydım.

kıza sorsan, dünden razı; “verimde yüzi gülsün”
“mektep’te tanuşmişlar, getsün dengüni bulsun”
“senede bir gelip, elimi öpsün”
deyip de gurbeti seçmez olaydım.
……………………………………………………
unumu eledim, astım eleğim,
eynime de giydim, kordan yeleğim,
“gayri bükmez” dedim kimse bileğim,
felek il güreşe girmez olaydım.”

“hele şükür felek bohçasını topladı…”
“azrailde hafif hafif yokladı”
kızlarım da, başumda toplandı
karıma, “ne olirki? ...” diye sormaz olaydım.

selalar verildi, adım okundu,
sanırsamki, bu da bana dokundu,
duyanlar pür telaş bize taşındı,
“bunlar nereye gidir” demez olaydım.

sandımki düğün olir, eş dost toplanmış,
herkes abdest almış, azıcık paklanmış,
hoca yardım etti, bende paklandım,
bir kazık da ondan yemez olaydım.

bu ne mahşeridir? ... bir başka haşir,
kimisi dut yemiş, kimi ağlaşir,
karı niye keşler gibi dolaşir,
kızlarım dellendimi? ... demez olaydım.
derken, hoca beni sardı sarmaladıi,
bir kaçıda üzerime ağladı,
baş, kol derken, ayağımı bağladı,
keşke beyazları giymez olaydım.

baktımki herifler ha demişler gidirler,
benide unutmir, bir omuzdur verirler.
dört kolluyu musallaya koyirler
“rahmetli kim ola” demez olaydım.

cemaat saf tuttu, namaza durdu,
imam komut verdi, cemaat uydu,
o dakka benimde kalbim “küt” vurdi,
“ben niye yatiyerim? ...” demez olaydım.

sıra geldi merhum ile helallaşmağa,
namus hariç, her hakkını bağışlamağa,
“bizde gideceyiz, birgün torpağa”
“merhumi eyimi biliyerdim? ...” demez olaydım.

eş dost yardımıyla geldik “kabirhaneye”
bir ömrün sonunda, tam dinlenmeye,
“bugün cumamidür? ,” sordum, sormaya,
“tamda iyi günde imiş” demez olaydım.

kabiri de tam takırdır yaptılar,
merhumuda, o çukura kattılar,
tahtaları sıra, sıra örttüler,
“yeride ne eyimiş” demez olaydım.

“güneş görir, havadardır, baktımki”
“torpaği ham, rutubeti yok sanki”
“romatızma, bel ağrısı, olmaz inanki”
“bende bundan isterim” demez olaydım.

“sanki hepsi girmiş kuzu postuna”
“bir kürek de sen at” diyor dostuna,
“allahını seven torpağ atir üstüme”
aklımdan geçeni, görmez olaydım…
“bir yanluşluğ olmasun? …” demez olaydım.

etrafımı sardı, divan tuttular,
bir kaç dua, bir “feteha” ettiler,
hep beraber, bensiz buradan gittiler,
“benide bekleyin” demez olaydım,
kafamı merteğe vurmaz olaydım,
“eyvaah, benmi öldüm? ...” demez olaydım.

fâni derki, “ben ömrüme doymadım,”
“bu cürmümle, bu cihana sığmadım,”
“ömür varidi de, benmi almadım? ...”
deyipte günaha girmez olaydım…