Gelme! Şiiri - Rabia Filiz Aydın

Gelme artık,
nolur dönme ve benim dönmeme kalbime yenilmeme izin verme,
Bir yarayı daha kaldıracak yer kalmadı kalbim de.
her vuslatın sonu hazin bir kış öyküsü ve alışılmışlıklarla dolu,
Terkedişlerin kusurlu bir suc gibi,kasdi ve şuurlu,
oysa bir ömür var uğruna harcanacak.
Görmezden geldiklerin canımı yakıyor,
kan kusuyor ömrümün gülleri,
hiçmi düşünmezsin beni kurban olduğum?
Kimler de ßulurum sanarsın vefayı,
acıya katık eden sevdamı?
3 günlük ömrün de neye güvenir,nereye dayarsın sırtını?
ßu sana meftun yüreği kan gölüne cevirip üstün den gecersin...