Gelme Şiiri - Meral Karabulut

Bir gün diyorum bir akşamüstü o çamurlu sokakta yürümek
Güç gelmeyecek. Karanlıkta olsa, önümü göremesem de
Kaç mevsim geçti üstünden
Çam büyüdü boylandı, komşular eski komşular değil
Binalar yıkıldı, evler eski evler değil
Bir değişmeyen ben kaldım, birde ümitlerim
Bir gün diyorum o çamın gölgesinde oturacağım seninle
Yalnız ve yabancı pencerelerden gülen yüzler bakacak
Gazeteci çocuk günaydın demesini öğrenecek bir gün
Gülümseyecek bana selam verecek
Bir gün başka bakacağım dünyaya
Seni bulacağım bir gün biliyorum, üşümeyeceğim, ağlamayacağım
Sanki hep beni beklemişsin gibi yakın olacağım
Yabancı kelimesi geçmeyecek aramızda
Susacağım belki de
Yıllardır söylemek istediğimi anlatmak kolay olmayacak
Dinlersin değil mi bıkmadan
Bir gün gelecek bu sokakta gülecek benimle
Dillenecek suskun bülbüller gibi
Kurumuş da coşan güller gibi
Hasreti bitmiş sevgililer gibi
Bir gün gelecek ben de seveceğim, değişeceğim
Doğacağım, söyleyeceğim, coşacağım, güleceğim deliler gibi
En iyisi gelme o bir gün hep bekletsin beni
Ya gidersen geldiğin gibi
O zaman ne söylerim kendime, nasıl aldatırım hala
Ümit dediğimiz şu olmayacak yalanla
Yo istemiyorum gelme
Ben beklerim şunun şurasında ne kaldı
O ümit yeter geri kalan yolunda
Bırakacaksan, gideceksen gelme istemiyorum
Karanlıkta olsa hayali yeter bana