bütün kara parçalarının sökükleri kaldı geride
ipin ucunda sofrayı sofrayla devirenler
ululanmış nedenlerle yıkıntılar üzre tarih yazıldı
en yakınında yüksünülmüş hayatların.
kuytusuz kentlere iliklenişimizin ilk adımıydı
çünkü terziler öldüler.
standart sohbetlere yandaş marka kahveler sipariş edildi
insan insana delice şarkılar türküler
dezenfekte edilmiş sözlere maskeler giydirildi
insan insana denize bakarcasına dalgın
söküp dikmenin tarihçesi yarımlıktı
kalbimizi neye çevirsek kırık yanılgılar ve yangınlar çemberi
insan insana hiçliğin
insan insana piç...
çünkü terziler öldüler.
aklımda trenin bütün vagonları
açılıp kapanmaktan yorulmuş bir heybet
ve atımız sadece bir at olmuşluğuyla kaldı
o göç kervanının ışıltısı peşi sıra bir heves
dönmediler, dönülmezdiri bırakıp
içimiz milyon kere milyon parça kırık
insan insana her kutsaldan ölçüsüz kitapsızlık
çünkü terziler öldüler.
14 Mart 2022
Sema EnciKayıt Tarihi : 29.12.2024 10:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
