sessizliğinin açmayan çiçeklerini suladı.
gözleri kıtalar arasına kadar uzayıp giden frekansları arıyordu.
yalnızlığını değil ona, kimseye anlatamazdı.
bir varoluş´un yada yeniden yaradılış´ın,
kitabına uydurulmuş yok oluş biçimindeydi sanki.
öyle titreyen bir hali vardı sanki attığı her adımın.
yer üstü bilmediği bir şiddette sallanıyordu.
yürümekten korkuyordu.
dursa durduğu yerde, ağır ıslanacaktı.
ama sonuçta;
gene bir heyecan gibi gelecekti gözlerinin önüne biliyordu,
adının gemici olduğuna inandığı kadar inanıyordu buna.
şairin elindeki kuş varsın mavi desin,
ben biliyorum diyecekti adını, avuçlarımdaki rengin
Kayıt Tarihi : 17.12.2006 13:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cevat Çeştepe](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/17/gelecek-gibiydi.jpg)
kendiyle bu kadar etkili konuşan kendini kutluyorum Usta. Saygılar sana.
Belki de hiç gitmemiştir kim bilir..
TÜM YORUMLAR (3)