Gel Şiiri - Melih Arda Demirtaş

Gel, gel ki bu sonsuz bekleyişlerim son bulsun
Hercai dikenleri batmasın yüreğime
Buğulu camlardan yansıyan bakışlarım bir anlam bulsun
Seni her hatırladığında dönmesin geriye

Gel ki sana yazılmış bütün şiirler düşsün dillere
Bir gönül bunca hazana nasıl dayanır
Göstersin son demini, göstersin güllere
Seni görmeden yaprağını dökmüş ağaçlar utanır.

Cevapsız kalmasın anlamsız sorular
Açık kalsın defterler, kitaplar
Doldursun içini seni anlatan ne varsa
Gel ki yarım kalmasın tamamlanmaya ihtiyaç duyulanlar

Bir bakıma güç bulsun dizlerim
Bu sokaklar beni yalnızlığımla tanır
İnsan eli değmemiş her ne varsa
Bir tek senin güzelliğinden utanır.

Gel, öyle bir gel ki beni arayanlar yanında bulsun
Geçmişini bir kenara bırak
At bir kenara bütün tanıdıklarını
Bizi yalnız aşkı arayanlar bulsun.

Kimse bilmesin seni beklemelerimi
Bütün bekleyişler özelimiz olsun
Her güzellik içinde seni barındırır
Sığmazsın sayfalara,
İsmini gören kalem mürekkebinden utanır.