Gel Şiiri - Mehmet Faruk Sepici

Gül diye taşıdığım, ateşten goncalardır,
İnciler yanaklardan süzülen damlalardır,
Sevdadır bu ateşte açmış al renkte çiçek
Yürekte katmerleşen çiledir, bu derin acı,
Esseydi deli rüzgar, aşkımız savrulurdu,
Batsaydı gemilerin, haber veren olurdu,
Gel artık aşkınla bir daha öleyim,
Toprağıma huzur içinde gömüleyim,
Çağırın sevdaları, sevişmenin vaktidir,
Getirin silahımı, şimdi veda vaktidir,
Gel, geç kalma yarına varmadan gel,
Bu gün geldi geçiyor,yarın olmadan gel,
24.01.2011