Ben oldum Şiiri - Ferdi Yurdakul

Kış güneşi dökülür ansızın gülümsemelerime
Kârın altında toplarım donuk ve soguk düşüncelerimi
Yürürken adımlarıma takılır gönül gözüm
Yüreğimde biriktiririm karanlık geçmişimi
Ben düşerken ağaç dalından
Bir yaprak gibi topraga
Panzer altında ezilen yine ben
İşte her vedada bi sigara yakarım
Sonra dönüp bakarım adımın ayrılıklara nasıl yakıştığına

Bir pencereden sızan bahar havası modunda
Ellerim tutuklu sana gözlerimse şimşek
Kuşların kanat çırpınışına takılır yine
Hayallerim ve özlemlerim
Bir düşten öteye uyanır gözlerim
Mağlup bir gladyatördür suretim
İşte güllelere dokunurken parmaklarım
En çok annemin kokusu özlerim
Yine canlanır hatıralarım

Dallarımda taşıdığım onca erdemlerim var
Onları büyütürüm çökerken gecenin karanlığı
Bir mum ateşi gibi uzaktan seyreder severim
Giderken kanar yaşarken ölüme yakışırım
Her sevdada benim adım
Bir yunus balığı gibi ateşe gülümserim

Dağların zirvelerinde uçurtmalarım vurulur
Yinede uçan kuşlara özenir
Soğuk ve donuk düşüncelerim
Hıçkırlarım çağdaş bi haykırıştı Gülümsemelerim mezopotamya yalın kadınlarının ellerinde işte
Kaç sabah uyandım başım dizinde bilemezsin
Gözlerim kanlı acıyla karışık sırf seni unutmak için
Yine yananda ben yıkılıp kahrolanda yine ben oldum
Ferdi Yurdakul Ruhsuz şair