Geçin Mekanizmaya Şiiri - Kasım Kobakçı

Geçin mekanizmaya,
Yine rötara girdi tasarılarımız, öyle mi?
Pas tutmuş dişlilerde, tık yok hiçbirinden,
Sanki, çağın iflasıymışçasına.
*
Derin translarda, ciğersiz soluksuz,
Mazot kokusuz genizlerde,
Saniye başı tekliyoruz.
*
Varılmayan yörüngelerden,
Geri sarıyoruz tekerleksiz,
Bedelini, amperle ödediğimiz.
*
Bir simülasyon kurgusundan,
Çekilircesine hangarlara, silüetsiz,
Sırf bizlere mahsus, şalter iniyor.
*
Mercek seçmez, verileri siler,
İşlemci belki anımsar, şarj halindeyse,
Turladığımız, yasaklı sanayileri.
*
Işıldar şahsımıza, bir gece vardiyası,
Bir neon tüpü, öz benliğini yakan,
Ne mevcutsa, sızar stratosferin berisinden.
*
Tenha kapsüllerimizse, krom rengi,
Şu ana dek, imha ettiklerimiz,
Ben sıyrıldım işte, dehşetinizden.
*
Türbin sürüklüyor şahsımı yalnızca,
Vidalardan kurulmuş bir evrene,
Paslanmayın, sayın matmazel.
*
Veyahut, süratperver beyler,
İzleyin, pervaneler limitsiz,
Uçsuz bucaksız, taze uzaylar,
Hicivsizlikte yankılananlar,
Devir daim yapanlar, etrafınızda,
Muhakkak keşfedersiniz,
Geçin mekanizmaya.