Geceyle Kavga Şiiri - Hüseyin Solum

bir gece, vaktini harcarken apansız
merâkım mazûrdur senin lisanınca
kırgın hülyalar yokuşunu aşarken
umutlar tepesinden ayrılma
bana görün, beni anla, benimle ağla
seni köşe bucak kuşatana yüreğim de
o sıcak, sakin ve sessiz esişine ölüm de
şimdileri diz eteğine başımla
koşma, kaçma, kalkma kahırla
sözümü sensiz bir çıplaklığa bırakma
ya da bırak tüm öksüzlüğünle
alıştım dedim ama asla
beni incecik beni çaresiz beni zayıf sanma
haydi durma sapla göğsünün yıldızlarını affımla
seni görebilirim baktığım her yerde
beni gömebilirim seni bıraktığım günlerle
kuyusunu kazamadığım zamanın
beni güneşle tanıştırdığı karanlığın ardından sesleniyorum sana
sığamadı dünya karlı bir vazonun mutluluk şarkılarına
bir kız çocuğunun yeşile dönen elalarına
koşu yarışlarına çiçek kokularına
denizlerin arzularına sonu gelmez aşk duygularına
kalbimin zifiri karanlığına ve kavga
bağırla çağırla bilinmez ağrılarla
yapıldı acılara durulananla
...