Geceye dokunan Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Ne bir iz kaldı camda,
ne yağmur ne sen,
Bir ezgi sustu içimde,
adı eksik, derin.
Sokaklar yürürken seni,
ben gölgemde beklerim,
Geceye kim ses verir, söyle?
Ben alıştım derinliğine.

Bir fincan düşer rüyama,
buğusu eski zaman,
Bir ışık yanar uzakta,
gölgem ona tutunur.
Zaman akmaz artık,
ben kalırım kıyısında,
Geceye kim dokunur,
söyle?
Sen varsın yanımda.