Gecenin Gözlerine dökülen kelimelerim

Şiir olmayı hak eden bir yüreksin
Gözlerini gözlerime çivilediğim bir resim karesi
Sözlerin ince bir sızı
Gülüşün ab-ı hayat
Sen Şiir olmayı hak eden bir yüreksin
Bilesin ki sen aşksın...
Sokağa çıkma yasaklarında aradığım sendin
Gözlerinin coğrafyasında mevsimlere iliştir beni
Kaçak zamanlarda büyüt sevdamızı

Uyan,uyan ve sarıl bana
Sarıl,sarıl ve kutsasın kokun ruhumu
Bir sevda ayiniydi; ruhum sana kurban edilmişti meleklerin ellerinde

Mülteci sızıları karşılıyorum yokluğunda
Bayram havasında
Sevgili edasında
Bir otobüs durağında
Kapı eşiğinde
Gece gece

Gecenin yüreği karanfil kokuyor
Yıldızların gözleri gelincik
Göğün efkarı leylak kokusu
Karanlık hıçkırıklara bürünüyor ay'ın yamacında

Çok uzun zaman oldu susmayalı
Yüreğimle konuşmaya başladığımdan beri
Yokluğuna dönünce yüzümü
Yüreğim susardı yine beş vakit

Gecenin gözlerine dökülüyor dilimden iki kelime
Biri “ sen “
Diğeri “ biz “
Gece boynunu büküyor
Yıldızlar omuz veriyor düşmesin diye aşağıya
Gece üzerime düşüyor yıldızların omzunda
Hercai bir çırpınışla
Gözyaşlarım altında kalıyor...