Gecenin ardında Şiiri - Çınar Kale

Bir gün seni kaybettim,
Ama hiç fark etmedin,
Beni hiç aramadın,
Ve ben, içimde büyüyen o boşlukla,
Gölgeni takip ettim,
Bir yabancı gibi.

Saatler geçtikçe,
Zamanın ağladığını duydum,
Her bir saniye,
Bir yıl gibi ağır,
Ve ben, her gece,
Bir eksiklikle uyandım.
Sonsuz bir yalnızlık içinde,
Sonsuz bir kırık kalp.

Biliyorum, seni sevmek,
Bir hatıra gibi silinip gitti,
Bir anıydı,
Bir ölüme daha yakın,
Bir solgun çiçek gibi kaybolan…
Ve ben, o çiçeği her gün su verdim,
Ama hiç açmadı.

Bazen bir şarkı çalar,
Ve o şarkı,
Bir zamanlar seni hatırlatan sözlerle,
Beni sarar,
Yavaşça, bir yara gibi…
Biliyorum, bu şarkıyı sevmedin,
Ama her notasında seni buluyorum,
Ve her sözcüğünde kayboluyorum.

Bir gece, seni düşünürken,
Yalnızca susmak kaldı bana,
Bir tek adını bile anmak
Bir ömür gibi acı,
Ve ben, adını hep fısıldayarak yaşadım,
Bana ait olmayan bir hayatın içinde.
Bir zamanlar sevdiğin gözlerimde,
Şimdi yalnızca yansıyan bir boşluk var.

Seninle geçen her an,
Bir umuttu,
Ve ben hep o umutla yaşadım,
Ama umut,
Bir yalanın içindeydi.
Ve şimdi,
Bir hatıra gibi seni seviyorum,
Ama sana ait hiçbir şey yok.
Hiçbir şey…
Ve ben, seni sevmenin sonu olarak,
Kendimi kaybettim.

ÇINAR KALE