Geceler Kızılırmak Şiiri - Neşe Ersoy

Güneşin sustuğu yer kül kokulu şehir
titreyen alevine açılıyor karanfilim
ilkyaz düşüne yalpalıyor soluğum

vakit sevişmeyi vuruyor, mevsimin önemi yok
sesim üşüyor
dokunuş, dirilişi yalınlığımın
martılar boğuluyor suç oluyorum
eriyor damla damla tenimde mavi

erteliyorum kendimi çoğaltarak
yakama yapışıyor terk edilen her yalnızlık
çocuksuz park gibi suskun,
ellerim eylül

asiliğim renklerin çığlığı
bilendikçe azalan cesaretim
adı iffet!
bir düşün ölümü
sonrasında tenime bağlanan ağıt

kendi yanlışına yürekli
gülsem, karanlık ıslanıyor
ağlasam
dudağımdan damlıyor içimdeki karanfil
bu şehirde geceler hep kızılırmak