Gece Uykularım Şiiri - Abdullah Ziya

Uyanmaya mecalim yok,rüyalarım çok soğuk
Yattığım derin uykudan,kalkamam diye korkuyorum
Bir ses çağırıyor beni,uzaktan,biraz boğuk
Sormasınlar bana hesap,ben kimseden sormuyorum

Zihnimin gölgesinde evvel zaman canlanmış
Bütün köşeleri sarmış,beni ağlatan anılar
Günahlarımın tohumu,zerrelerimde saklanmış
Ruhuma hapsolmuş o devasa sancılar

Gecelerim bana küsmüş uykusuz saatlerden
Sözlerim korkar olmuş dilimden düşmeye,
Benliğim toplanmış o boş harabelerden
Hiç vaktim kalmamış günahlarıma küsmeye.

Kesmişler yolumu o dehşetli kâbuslar
Bu pusudan kaçmaya hiç zamanım kalmamış
Ufuktan görünmüş yine o eski mapuslar
Soluk duvardan başka,kimse ifademi almamış

Zincirlenmiş sevdalarım halka gibi birbirine,
Ruhum tüm suçlarından ayrı hükümler giymiş
Korkularım bağlanmış,dönmüş bir kördüğüme
Ruhuma prangalardan ayrı kokular sinmiş.

Dostum olmuş hücreler,sırlarımı saklamış
Pencereme konmuş kanadı kırık kuşum
Duvarlar duymuş beni,bir tek onlar anlamış
Hasretimle konuşmuş,sevdalarıma susmuşum...