Gece Saçlım Şiiri - Poyraz Can

Göğsümün tam ortasında bir ağrı var. Bilirim, tanırım ben bu acıyı
Hem çok yabancısı değilim, hemde o kadar uzağım ki.
Sanki İki kaburga arasına saplanmış bir bıçağın defalarca çevrilmesi gibi.
Sanki yüreği bir şubat ayazında üşümüşde gözyaşları içine akmış gibi.

Dokunsa elleriyle ısıtacaktı tüm dünyamı.
Baksaydı bir kez gözlerime
Serecektim yıldızları ayaklarına.
konuşsam yağmurlar yağacak kurak çöllere, yeşillenecek dünya bir baştan bir başa..
Sussam, kıyamet kopacak, devrilecek içimde sana ait ne varsa.
Ben sana ne konuşabildim, nede susabildim.

Sözlerin; unutamadığım bir dua gibi asılıydı, ruhumun en derin, en ince yerinde.
Çünkü; tanımıştım seni Kâlû Belâ ' da
Ben sana sevmeyi öğretmiştim, sen bana özgür olmayı,

Şimdi;
Ne kaybedilmiş sevdalara yenik düşmeye,
Ne de yokluğunu başka bir kalpte aramaya.
Hiç bir şeye ihtiyacım yok, sen varken.
Son bir kurşunum bile kalsa senin için ölmeye değerdi.

Gece saçlım, sen bilmiyordun ama ben her gece saçlarının karasını, gönlümün yarasına bağlardım.
Ne vakit gideceğini anlasam, derin bir iç çekişle dolardı ciğerlerim.
Okyanusda boğulmak değilde bir kova suda can vermekti ayrılık...

Şimdi gidiyorsun öyle mi?
Gitmek mi? Kaçmak mı bu?
Git bakalım, git gidebildiğin kadar uzaklara git.
Nereye gidersen git, en fazla gönlümün bir kıyısından, diğer kıyısına gidebileceksin.