Gece Şiiri - Neslihan Dinç

Ayrılık anıdır gece
Masum gülücüklerle veda ederken güne
Akşam hüzünlendim,ağladım ben yine
Hasret kaldım gülüşüne

Yıldızların beyaz gümüş ışıkları
Hüzne dökülen içli bir şarkı
Yüreklere düşüren bir gölge
Bir bulut çöker gönüllere

Dönülmez akşamın ufkundayım
Dağlar,taşlar bu hasretlik
Hülyama karıştı bu şehir bu çarşı
Uçan kuşları düşün geçen kervanları

Dalıyorum,bırakıyorum kendimi geceye
Çocukluğumu bana geri getirsinler diye
Yıldızlarla konuşmak niyetiyle
Gecenin korkusundan kurtulayım diye

Gece! bana ışığını göster
Tükeniyorum güneş gözlü günlerde
Ağlarken lacivert karanlıklara
Kaldırımlar kusuyor alın yazısına

Gece,yine gece yine gece
Gönüllerde gizli dil bir ayna olsam
Rüyalar kadar sade ve karanlık
Gecelerim kadar büyülü ve sıcak

Yüreğimde sevinç,hüzün yeniden
Gece gitti bir daha gelmeden
İç dünyama çöreklendi hüzün yumağı
Aradığım sevgi ve mutluluk olmalı

Kendimi bıraktım güne
Geceyle küstüm ben yine
Batan güneş doğmuyor bir daha
Geceyi unutacağım her anımda
Siyah beyaz filmin son sahnesi
Düşlerin sınır bilmez gizleri
Başa geldi korkulan
Güne bıraktık biricik kalplerimizi

Parmaklarım buz gibi titredi bedenim
Yüzümde bir gülümseme,sevinç
Ey gece! hoş geldin gönlüme
Senin için bekledim bu gece