Gece kara, bulunmaz onda tek zerre aktan,
Gece kör olmuş, ışığın ölümüne ağlamaktan,
Gündüz ışıklı saatler bir su gibi aktı,
Nöbeti önce kızıllığa sonra karanlığa bıraktı,
Gündüz ölünce gece ne mumlar ne kandiller yaktı,
Sonra hayatın akışına kendini bıraktı,
Gece uykudayız diye sayılmaz mı yaşamaktan?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta