Geç kaldık... Şiiri - Suskun Adam Zeynep

Bizim geç kaldığımız şiirler var,
mısraları yarım kalmış, dizesi eksik,
kalemin ucunda donup kalan kelimeler gibi…
Bir hevesle başlayan ama bitmeyen satırlar gibi…

Bizim geç kaldığımız hatıralar var,
fotoğraflarda gülüşü silinmiş yüzler gibi,
zamanın tozuna karışmış albümlerde kaybolan,
bir bakışla canlanacakken suskunluğa mahkûm olan…

Bizim geç kaldığımız yaralı iki kalbimiz var,
birbirine dokunamadan kanamaya mahkûm,
aynı yarayı taşıyıp da birbirinin ilacı olamayan,
karşı karşıya durup da adım atamayan…

Bizim geç kaldığımız çocukluğumuz var,
salıncakların ipinde asılı, geri dönemeyen,
elleri çamura bulanmış oyunlarda unutulan,
bir gülüşün masumiyetinde saklı kalan…

Bizim geç kaldığımız hikâyemiz var,
yazılmadan biten, anlatılmadan tükenen,
sayfası açılmadan kapanan bir roman gibi,
kahramanları sessizce sahneden çekilen bir oyun gibi…

Bizim geç kaldığımız mevsimler var,
bahar dallarında açmadan dökülen çiçekler gibi,
yağmuru seyredemeden geçen yaz akşamları gibi,
üşümeyi paylaşamadığımız kış geceleri gibi…

Bizim geç kaldığımız şarkılar var,
dudaklarımızda başlamadan biten ezgiler gibi,
sözleri yüreğimizde saklı kalan,
ama birbirimize hiç ulaşamayan…

Yani anlayacağın, biz çok geç kaldık;
belki zamana, belki kendimize,
belki de en çok birbirimize…
Ve artık hiçbir saat, hiçbir takvim,
bizim eksik bıraktığımızı tamamlayamaz.
Biz Birbirimize çok geç kaldık...
AFFET...
@dsız..