Gazi Şiiri - Kemal Yavuz

Yatsı namazından sonra soyunurduk pijamalarımıza
Prefabrik bir koğuşta, bilinmezden gelen Ay’ın çıplaklığında…
yan yana sıralı ikili ranzalardan birisi yatak olurdu uyuyabilene,
uyumamız da gerekirdi hani, birkaç saat,
iki-dört nöbetini uyuklamadan tutabilmek için;
pamuklarla sarıp yastık kılıflarına saklardık hayallerimizi,
uyumaya değil, derin hayallere koyardık başımızı…

Güleç yüzlü bebeler dolanırdı gözlerimizde,
biraz mahcupça sokulurdu yanımıza kiraz dudaklı yar,
sonra saçımızı anamızın, babamızın öpülesi elleri okşar,
belki anamızın elleri yumardı göz kapaklarımızı nöbete kadar…

Burnumuzun dibine kadar sokulurlardı görünmeden,
taciz etmek için rast gele bir kaç mermi atarlardı gaipten,
anında biterdik karşılarında elimizde mavzerlerle, kaçar giderlerdi;
peşlerine düşerdik, yiğit olunmazdı vatan borcu ödenmeden…

Yorucu yürüyüşün alın teri akardı;
ayaklarımızın dibinden uzamış gölgelerimizi paklardı.
Hepimiz birer Mehmetçiktik.
Göğsümüzü kalkan etmiş neferdik, yiğittik.
Kim düşünür ki canı, ölümü düşünecek zaman mı?
Vatan düşünüldüğünde, ana, baba, sevgili düşünmezdik.
Çıktığımız her sefer, tarihi sil baştan yazmış destanımızdı…

Bereketliydi Anadolu toprakları ya, her yerinde,
çirkin ruhlu mayınlar ekilirdi patates yerine…
Huzuruna kandığımız yolların infilakıyla eksilirdik kol, bacak;
her eksiklik bir evlat, bir aşk, bir babaydı;
onlar rahat uyusunlar diye vücudumuz her infilakta siperdi, kalkandı…
Birbirimizin dramında ağlaşırdık,
attığımız adımların farkındaydık,
bastığımız yerlerden bihaber olduğumuz kadar…

Hepimiz akıtmaya hazırdık kanımızı,
ne var ki, Mevla’m almazdı canımızı…
Yaşayacaktık elbet,
yaşarken unutulacaktık da,
ne yaşadığımızı umursayacaktı kimse,
ne unutulduğumuzu umursayacaktık,
gönüldeki kırıkları ıstırap yapmayacaktık,
dilimizi tutacaktık, ucundakiler için,
vakur, saygılı, başımız dik kalacaktık…

Anlattık aslında derdimizi binlerce defa;
bir dokunan bin ah işitti, sığamadık kitaplara…

Bir parmak balı şifa sandık, serapmış meğer;
Açla tokun hali bir olmazmış; tok anlamazmış halden…
Gazilik bir çiledir başımıza, boş vaatlere aldanırsak eğer…