Garip Gönlüm Şiiri - Hacer Gülten Ataalkın

Çiçeksiz bahçeye döndün, Tutuşmadan neden söndün? Sözlerin bağrına gömdün! Garip gönlüm,dertli gönlüm... Eeksilmediğilmedin,hep kırıldın; Aldatmadın,aldatıldın! Dost yüzüne hasret kaldın; Garip gönlüm,dertli gönlüm... Gözün yaşı eksilmedi; Dostlar kıymetin bilmedi; Felek kararın silmedi! Garip gönlüm,dertli gönlüm... Çalışırsın,bilen olmaz; Hakkını arayan bulmaz! Bu dünya kimseye kalmaz! Kahırlanma dertli gönül... Dert çekene elbet çoktur, Acı söze karnın toktur! Derdin alan dostun yoktur! Bu da geçer dertli gönül... Helal olsun dersin aşım! Gülsün eşim,dost kardaşım! Esen olsun,artık başım; Garip gönlüm,deli gönlüm... Kimi ağlar,kimin güler; Gönül her dem gülmek diler; Acı söz dökülen diller; Bir gün susar sabret gönlüm! Sen gam yeme dertli gönlüm...