Garip Bir Odadayım Şiiri - Kerem Yıldız 3

Garip bir odadayım, beş tane de tablo var önümde
Beşi de gülücüklerle dolu, aralarında ben yokum
Garip bir odadayım, garip de bir masa var önümde
Odadaki tek problemli galiba ben oluyorum

Ben düşündükçe küçük köşemde, tablolar bana gülüyor
Aylardan yine Ekim, hataların ve pişmanlıkların ayı
Yaşlı bir kadın uzaktan beni görüyor
Ve işitiyor, ruhumla ettiğim duayı

Onlar beni unutmuş, hatta bunu seve seve yapmışken
Ben hâlâ yalnız bir kalemle kağıtları dolduruyorum
Açıyorum musluğu, dolduruyorum sayfaları
Musluğu asla kesemiyorum, yapamıyorum

Şu koca dünyada bir bana yer yokmuş gibi sanki
Arkadaşları var onların bir de yalandan bir kalbi
Benimse yıllardır süren bir savaşım
Neye karşı olduğunu bile bilemediğim,
Ama yine de inatla gizlediğim
Buz gibi bir savaş

Biliyorum ki sonu gelmeyecek
Ruhumdaki çocuk korkuyla bekleyecek
Yemyeşil bir bahçede gökyüzünü seyretmeyi
Ben de şimdi bahçeye çıkıyorum,
Sevmiyorum çünkü içimdeki çocuğu bekletmeyi.