Garip Şiiri - İsmail Hakkı Kavurmacı

yankılanır şehrin üstünde
kimseler duymaz
biçare yüreklerden kopan çığlıkları

tükenirde kimseler görmez
kaldırımlara terkedilmiş solan yaşamları

gece çullandı şehre
karalara büründü sokakları
birde ayaz çıktı ki
inledi şehir derinden derine

bir it uludu asi asi
ay savuştu bulutların ardına
bir yavru kedi titredi
ve yağmur yağdı inceden inceye

ardından bir Sazak
acı türküsüyle vınladı kaldırımlarda
bozguna uğrayınca beton duvarlarda
kahpe bir kurşun gibi işledi
gariplerin yüreğine yüreğine

bir garip
büzülmüştü bir viranede
üşüyordu titriyordu ağlıyordu
ağlıyordu

gece sazak ve yağmur
yağmurki!
hüzünlü meleklerin gözyaşlarıydı
ama kara gece ve zalim Sazak
o masum merhamet eseri damlacıklarıda
zavallı garibin yüreğindeki cılız yaşam ateşini söndürmek
için kullanıyorlardı
ve saldırıyorlardı çullanıyorlardı her yerden her yönden
garibin üstüne

garip sarılmak tutunmak istedi
bir yerlere bir şeyler
el attığı yerlerde soğuk taşlar
ve ıslak toprak vardı

kalktı fırladı yerinden
acı bir nara patlatı dünyaya
hüngür hüngür kahkahalarla çınladı kaldırımlar
can havliyle koştu garip
ateşe uçtu kelebekler gibi

ve acı bir fren çığlığı!

kaçtı garip kurtuldu
kimilerinin aheste aheste ilerlediği
zevk-i sefayla geçtiği
ama kendisinin hep dikenli patikalara
dik rampalara itildiği uzun ince hayat yolundan çıktı garip

kara gece ise diyetini almanın rahatlığıyla
öfkesi dindi
ferahladı berraklaştı gökyüzü
çevresinde allı morlu halelerle ayın salındığı
yıldızların kırpışıp uçuştuğu
şairlerin en güzel aşk şiirlerini yazdığı
romantik şarkıların bestelendiği
bir hoş lacivert geceye büründü şimdi şehir

İsmail Hakkı Kavurmacı
coşkularım