Garibin Mezarı Şiiri - Fatih Coşgun

Şurda kaybolmuş mezar yeri varya.
İşte orda bir garip yatar evlat.
Yağmur, kar düşer, olur çamur derya.
Gün geçtikçe o yerde yiter evlat.

Elinden tutan olmadı yaşarken.
Kürkünü çaldılar yerde yatarken.
Diğer kabirlerde çiçek açarken.
Burda kuru otlar boy atar evlat.

Koca dünyaya sığmadı bir başı.
Önüne koyan yoktu sıcak aşı.
İsmi bilinmez yok ki mezar taşı.
Garipsen, mezar seni yutar evlat.

Zengin ölür, ağıt göğe yükselir.
Gelen cemaat sıraya dizilir.
Garibanın naaşına kim gelir.
Üç-beş insaflı müslim yeter evlat.

Hiç ziyaretçisi gelmez, bayramda.
İtilmiş kenara kimin umrunda.
Birtek baykuşlara malum olurda.
Başında dertli dertli öter evlat.

Bu dünyada fakirsen olmaz geçim.
Hayat yoksula vermez başka seçim.
Atalarımızın dediği biçim.
Garip ölünce çile biter evlat.